آمدن رمضان را پیش و بیش از همه باید به روزهداران واقعی تبریک گفت و اهل روزه واقعی تقوا پیشهگانی هستند که انبان بطن را از نان تهی و از انوارهای آسمانی آکنده میسازند و با توسل به قرآن و تمسک به اهل بیت و در پرتو عنایات و برکات این ماه، سنگ سراچه دل را با الماس آب دیده سفته و رازهای خود را با صاحب حق و خدای سبحان گفته و سر به آستان ربوبی نهاده و با رب الکریم خود به نجوا مینشینند و برترین و والاترین گوهر را «صوم» و والاترین و بالاترین فرصت را «رمضان» میدانند.
«رمضان» نردبان ترقی و معراج انسانی به عالم والا و بالا، و به سان اسب تیزرو و تندپایی است که با استعانت از آن میتوان راه عشق و تعالی را پیمود و آن را برای صعود زیربنا قرار داد و از خوان نعمتهای الهی جلوس و از مائدههای ربانی و سمواتی آن بهره برد. و به سان پرچم و بیرقی است که پادشاه رحمت و عطوفت در پی آن در حال حرکت است و لشکر ایمان پس از هزیمت و شکست مرکز و قلب لشکر ضلالت، حاکم میشود.
و «رمضان» چشمه رحمت الهی را در وادی دلهای انسانهای حق طلب جاری و به مثابه خانهتکانی دل از گناهان و سیئات و مزین کننده چهره شخصیت انسانی در پرتو عبادات و فراهم کننده مسیر دلهای انسانها و سرود وصل و اتصال به معبود در قلوب مومنان و سالکان طریق الهی است.
و حال «رمضان» است و ماه ضیافت رودررو و امید استفاده و بهره مندی از نعمات و عنایات بی انتهای معنویاش. بدانیم که در مهمانی فضل الهی، نخوردن هدف نیست، بلکه وسیلهای برای رشد روح و عروج روح به ملکوت است و نباید از کسانی باشیم که ازاین ماه رحمت، دست مان از الوان نطع کرم بی انتهای کردگار خالی باشد و بیاموزیم که همه اعضا و جوارح مان باید دعوت کریمانه و مهربانانه حق را اجابت کنند و دل و قلب و جسم را از منازعه، حسد، مجادله، ظلم، بی خردی و دل تنگی تهی سازیم و به فرموده امام سجاد (ع) در دعای فرا رسیدن ماه رمضان که:
خدایا! بر محمد و آل او رحمت فرست و شناخت و فضیلت این ماه و بزرگداشت حرمتش و خودداری از محرماتش را به ما الهام نما و ما را به روزه داشتنش با حفظ اعضاء از نافرمانیات و به کار گرفتن آنها در این ماه به گونه ای که خشنودت سازد مدد فرما تا با گوشهامان به سخن لغوی گوش ندهیم و با چشمانمان به تماشای لهوی ننشینیم و دستهایمان را به حرامی نگشاییم و به سوی کاری که ممنوع است گام برنداریم و زبان مان مگر به حدیث ذکر تو، گویا نشود و شکمهایمان غیر آنچه حلال فرمودهای فرا نگیرد. (دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه)
اینک ماییم و موسم تجلی حقیقت و فصل رحمت، مبادا که آفتاب عید هویدا گردد و دستمان از سفره بی انتهای الهی خالی. و از ریزش ابر فضل و بخشش خداوند بر کویر خشکیده دلهای ما بی نصیب.
بیایید این فرصت یکماهه را غنیمت شماریم و دعوت کریمانه حق را اجابت و انبان تهی خود را از توشههای این ماه برای هنگامه سخت و صعب حشر و حساب عقبا پر سازیم.
رمضان مبارک
روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری مرکز اطلاعات مرجع ایرانیان